Przebudzenie

Hej :) Przepraszam, że dopiero dzisiaj dodaję opowiadanie, ale w końcu dokończyłam ;>
To już 6 opowiadanie, miłego czytania :)))))

  Dzień zaczął się jak każdy inny. Przyroda budziła się do życia. Białe, delikatne chmury płynęły spokojnie po niebie. Zza nich wyglądało jasne słońce. Wszyscy byli już na nogach. Krzątali się po domu, lecz nie dopisywał im humor. Katara nie zmrużyła oka przez całą noc. Nie mogła spać, jej ukochany od ponad tygodnia był w śpiączce. Dziewczyna codziennie wierzyła, że jednak się obudzi.

-Kataro, dobrze się czujesz? Może przespałabyś się trochę?- spytał troskliwie Sokka, widząc, że jego siostra jest zdołowana.

-Nie. Nie mogę spać. Aang od ponad tygodnia leży w bezruchu.- dziewczyna podniosła chłopaka, wzięła z bukłaka wodę i dotknęła ranę mnicha. Płynnymi ruchami dłoni, próbowała uleczyć zranione miejsce. Zabandażowała chłopakowi plecy i położyła go z powrotem do łóżka. Usiadła obok niego. Ręce miała oparte o kolana.

-Aang proszę, nie zostawiaj mnie.- mówiła sama do siebie, a po policzkach spływały jej słone łzy. Nagle mnich zaczął się wybudzać. Otworzył oczy.

-Ykh… co się stało?- chłopak wstał i złapał się za zabandażowane miejsce.

-Aang, ty żyjesz!- dziewczyna była pełna radości. Usiadła obok chłopaka i przytuliła się do niego. Była taka szczęśliwa. Przybiegli wszyscy domownicy.

-Kochanie, co się ze mną działo? Ykh.. i czemu jestem cały obolały?- Aang nie wiedział co się stało.

-Byłeś nieprzytomny od ponad tygodnia. Yuen to zrobiła. Zaatakowała cię, gdy byliśmy u niej w domu. Mogliśmy jej nie lekceważyć.

-Gdzie ona teraz jest?- Aang nie mógł uwierzyć, że został zaatakowany przez Yuen. Pamiętał co się stało, lecz po tym wydarzeniu był nieprzytomny.

-Po tym, jak cie zaatakowała przybyli strażnicy Ognia i zabrali ją do więzienia na wyspie Wrzących Skał.- rzekł uradowany Sokka. Wszyscy się cieszyli, że Aangowi nic nie jest. Katara objęła chłopaka jedną ręka w pasie i zaprowadziła go do jadalni.

-Czekajcie… coś tu nie pasuje. Nie jesteśmy we Wschodniej Świątyni Powietrza, prawda?- mnich był bardzo zdziwiony. Nie byli bowiem w domu.

-Musieliśmy się ukryć po tym jak cie Yuen zaatakowała. Okazało się, że nasłała na nas wojowników, którzy nie popierają harmonii i ciebie. Jesteśmy teraz w pensjonacie. Dzisiaj wylatujemy na wyspę Kyoshi. Zjedz coś, musisz mieć siłę.- Katara podała chłopakowi kiełbaski Komodo. Gdy wszyscy byli już najedzeni, poszli się pakować. Aang poszedł, trochę kulejąc do świątyni, która znajdowała się obok pensjonatu.

-Musisz się ubrać, kochanie.- dziewczyna przyniosła mnichowi pomarańczową szatę. Chłopak ubrał się, złapał Katarę za rękę i udali się razem do pokoju, aby się spakować.

-Drużyna Awatara jak za dawnych czasów!- krzyczał Sokka, wkładając rzeczy na Appę. Wzięli zapasy na drogę i wszyscy wsiedli na latającego bizona. Suki postanowiła pokierować zwierzęciem. Aang i Katara usiedli z tyłu. Sokka z Toph obserwowali widoki. Górzyste tereny, które rozciągały się nad całym miastem wyglądały przepięknie.

-O czym myślisz?- spytała dziewczyna Aanga, widząc, że mnich jest rozkojarzony i myśli o czymś innym. Wpatrywała się w niego i zauważyła, że nie był już chłopakiem, jakiego znalazła w bryle lodu. Miał w końcu 15 lat, a powoli zbliżały się jego szesnaste urodziny. Nabrał męskich kształtów. Był odważny, silny. Katara nie otrzymała odpowiedzi. Nie oczekiwała jej. Widziała, że chłopak jest bardzo głęboko zamyślony. Zaczęła wspominać dawne czasy. Jak walczyli razem z ludźmi, którzy go nienawidzili, jak byli wrogami z Zuko, a teraz przyjaciółmi. Przez te 3 lata wszystko się zmieniło. Sokka oświadczył się Suki, Toph była bardziej mądrzejsza niż kiedyś. Jej przyjaciele bardzo się zmienili. Ona tak samo. Zaczęła myśleć o swojej przyszłości z Aangiem. Chciałaby być z nim na zawsze, założyć rodzinę. Postanowiła, że porozmawia ze swoim ukochanym po jego szesnastych urodzinach.

  Po kilku godzinach lotu dotarli na miejsce. Zsiedli z Appy i zaczęli rozkładać obóz.

-Przejdźmy się do miasta. Tam kupimy składniki na kolacje.- przyjaciele ruszyli do miasta. Aang i Katara szli za rękę, lecz po chwili chłopak uklęknął i złapał się za zabandażowane miejsce.

-Aang, co się stało?

-Ykh… boli mnie strasznie.- mnich nie mógł wstać. Dziewczyna postanowiła go zabrać do namiotu. Sokka, Suki i Toph poszli sami. Gdy przybyli do miasta, nie mogli uwierzyć w to co właśnie zobaczyli. Posąg Kyoshi był spalony, tak jak całe miasteczko. Nigdzie nie było widać ludzi. Wioska została opuszczona.

-O nie… kto mógł to zrobić?!- przyjaciele byli zszokowani. Po policzkach Suki spływały słone łzy.

-Ten kto to zrobił jest potworem! Miałam się tu spotkać z wojowniczkami Kyoshi. Teraz to i tak nie ma znaczenia… nasze miasteczko zostało zniszczone.- rzekła zasmucona Suki.

   Aang i Katara o niczym nie wiedzieli. Byli w namiocie. Dziewczyna próbowała ulżyć chłopakowi w bólu. Po zabandażowaniu rany, mnich przytulił do siebie dziewczynę i pocałował ją w policzek. Do namiotu wbiegł Sokka.

-Miasteczko… zostało spalone.- rzekł zasmucony chłopak. Para nie mogła uwierzyć w to co usłyszała. Minął już prawie rok od pokonania Władcy Ognia Ozaia.. jak to mogło się stać…