Niezapomniana miłość

To już trzecie opowiadanie. Cieszę się, że piszecie tyle pozytywnych opinii na temat moich opowiadań. Pisze je z wielką przyjemnością :) Miłego czytania :>

Wschodziło słońce. Wszyscy byli już na nogach. Wypoczęci i pełni sił postanowili polecieć na małą wycieczkę. Tylko Katara i Aang zostali. Ubrali się bardzo uroczyście.

-Jesteś gotowa?- spytał Aang, trzymając w ręku lotnie.

-Tak, możemy ruszać.-rzekła dziewczyna. Mnich objął ją jedną ręką w pasie, a drugą trzymał lotnię. Wznieśli się w górę. Katara bała się latać, lecz nie mówiła tego Aangowi, ponieważ przy nim czuła się bezpiecznie. Dotarli do Wschodniej Świątyni Powietrza.

-To już tu. Chodź, kochanie.-rzekł Aang, złapał dziewczynę za rękę i zaprowadził ją do Sanktuarium Awatara Yang Chen. Stanęli przed ogromnym posągiem.

-Teraz wypowiemy słowa przysięgi, która złączy nas już na zawsze, kochanie.

-Jestem gotowa, zaczynajmy. Kocham cię.-powiedziała Katara, a Aang złapał ją za ręce.

-Ja, Aang, Mag Powietrza pochodzący z Narodu Nomadów Powietrza, przysięgam, że będę Cię chronić i kochać bez względu na to, co się stanie. Obiecuję, będę Cię szanować i nie zrobię niczego przeciwko Tobie. Niech Nas broni Duch Wszechświata.- wypowiedział Aang, przygryzając dolną wargę.

-Ja, Katara, Mag Wody pochodzący z Narodu Plemienia Wody, przysięgam, że będę Cię chronić i kochać bez względu na to, co się stanie. Obiecuję, że będę Cię szanować i nie zrobię niczego przeciwko Tobie. Niech Nas broni Duch Wszechświata.- wypowiadając przysięgę, po jej policzkach płynęły łzy radości. Aang objął dziewczynę i ich usta połączyły się w namiętnym pocałunku na znak miłości.

-Obiecuję, nigdy Cię nie opuszczę.- wyszeptał mnich i mocno przytulił Katarę.

-Odtąd jesteśmy małżeństwem, kochanie. Tak się cieszę!- powiedziała dziewczyna.

  Po ceremonii Katara i Aang udali się do świątyni, aby się pomodlić i powspominać zmarłych. Był to zwyczaj Nomadów Powietrza. Po modlitwie Aang wziął Katarę na ręce i polecieli do domu. Gdy wrócili, nikogo jeszcze nie było.

-Jesteśmy sami..-powiedział Aang. Mnich nadal trzymając dziewczynę na rękach poszedł do pokoju. Położył ją na łóżku.

-Kocham Cię, ale nie zrobię nic przeciwko tobie..-widział, że dziewczyna jest zmieszana. Nie wiedziała co robić, ani jak się zachować.

-Wiem..- rzekła Katara. Przysunęła do siebie Aanga i pocałowała go w usta.

-Zawsze wiedziałam, że będziemy razem..odczuwałam w sercu wielką pustkę, gdy ciebie nie było..-wspominała Katara.
-Jak cie znaleźliśmy w tej górze lodowej, gdy cię pierwszy raz zobaczyłam...czułam, że to właśnie ty odmienisz moje życie.- Aang wzruszył się tym, co mówiła jego żona. Położył się, przytulił do siebie Katarę.
-Nie wiedziałem jakie jest moje przeznaczenie. Czułem, że chociaż jestem Awatarem, też zasługuje na normalne życie.
-Cieszę się, że jesteś przy mnie.- rzekła Katara, patrząc chłopakowi w oczy.
-Dzisiaj wszystko się zmieni.- powiedział Aang i pocałował dziewczynę w czoło.
  Oboje byli bardzo szczęśliwi i wiedzieli, że ich przyszłość będzie wspaniała...