Tajemnica zwoju, cz. II

Hej kochani :) Wybaczcie, że tak późno napisała opowiadanie, ale wczoraj nie było mnie na blogu.
Mam świetną wiadomość! Właśnie 5 minut temu zamówiłam sobie komiks *-* Przyjdzie w następnym tygodniu, bo wysyłają od 18. Opowiadanie krótkie, ponieważ to II część. Przepraszam :(
Mam dla was jeszcze nowe zdjęcia z księgi III :>

Zapraszam do czytania :>

  Przyjaciele biegli co sił w nogach, aby jak najszybciej powiadomić Vanick’a o dziwnym i strasznym wydarzeniu. Gdy dotarli pod dom starca, zauważyli go na krużganku. Siedział, wpatrując się w niebo, myśląc. Na jego twarzy nie widniał uśmiech. W oczach zaczęły mu zbierać się łzy. Po tym, jak dał ten zwój Aangowi, przypomniał sobie wszystkie chwile spędzone ze swoim najlepszym przyjacielem, Gyatse’m. Nigdy sobie tego nie wybaczy, ze nie przyszedł na pomoc, gdy jego przyjaciel go najbardziej potrzebował. Nie wytrzymał, po policzkach zaczęły mu lecieć słone łzy.

- Co się stało, Vanick’u? Czemu płaczesz?- spytali zaniepokojeni przyjaciele.

- Nic mi nie jest.- starzec otarł rękawem łzy i wstał, widząc, że Sokka chce mu coś powiedzieć.

- Byliśmy w miasteczku i napadli nas wojownicy Yuen. Ledwo uszliśmy z życiem…jesteśmy w niebezpieczeństwie. Musisz nam pomóc!- mówił zdezorientowany Sokka. Rozmowę usłyszała Katara. Wybiegła na zewnątrz.

- Co ty mówisz?! Jak oni nas znaleźli..- Katara była zagubiona.

- Zorganizuję nam posiłki, a jak na razie chodźcie do domu na obiad. Opowiecie mi to w szczegółach.- rzekł Vanick. Wszyscy weszli do domu i zajęli miejsca przy stole.

  Aang leżał na łóżko, wpatrując się w sufit. Był zagubiony. Po jego głowie krążyły przeróżne myśli. Nie mógł uwierzyć, że jego rodzice go oddali, zostawili pod opieką Gyatso. Czemu? Czemu musieli go chronić? Co się z nimi stało? Mnich był zły. Wstał i nie zwracając uwagi na nic, stłukł ręką szklany wazon, który stał na półce. Usiadł na łóżku, opierając ręce o kolana. Nagle ktoś zapukał do drzwi.

- Aang, proszę otwórz mi. Musimy porozmawiać.- rzekła delikatnym i czułym głosem Katara. Chłopak wstał i otworzył drzwi dziewczynie. Weszła do pokoju i wpatrywała się w stłuczony wazon. Nie zamierzała pytać, co się stało. Złapała chłopaka delikatnie za rękę.

- Proszę, powiedz mi co się stało.- Katara czułym ruchem dotknęła policzka mnicha. Aang wyjął spod szaty zwój i dał go Katarze, aby przeczytała. Dziewczyna usiadła na łóżku i rozwinęła zwój. Mnich usiadł obok niej.

- Twoi rodzice… co się z nimi stało?- Katara próbowała opanować emocje.

- Nie wiem… Postanowiłem, że polecę do Guru Pathik’a. On był jednym z najlepszych przyjaciół mnicha Gyatso.- rzekł załamującym głosem Aang. Dziewczyna próbowała go jakoś pocieszyć. Przytuliła się do niego.

- Polecę z tobą.- oznajmiła Katara. Wpatrując się w szarawe oczy mnicha. Aang pokiwał głową, wziął dziewczynę za rękę i udali się do jadalni. Zajęli miejsca i wszyscy zaczęli jeść. Chłopak nie miał apetytu. Chciał tylko dowiedzieć się całej prawdy o swoich rodzicach.

-„mama i tata”.- te słowa krążyły mu cały czas po głowie.

 - Aang musze ci coś powiedzieć. Byliśmy w miasteczku i..- Sokka przerwał, gdyż Toph uderzyła go w ramie.

- Nie mów teraz mu tego. Czuję, że jest zagubiony, nie potrzeba mu więcej nieprzyjemnych informacji.- wyszeptała poważnym głosem Toph. Sokka był zdziwiony. Niewidoma dziewczyna po raz pierwszy była taka poważna. Zawsze wszystko brała na żarty.  Aang spojrzał na wszystkich po kolei i wstał.

- Lecimy z Katarą do Północnej Świątyni Powietrza. Wrócimy za kilka dni.

- Po co tam lecicie?- spytała lekko zdziwiona Toph. Aangowi trudno było o tym mówić, a nawet myśleć. Udając, że nie słyszy słów przyjaciółki wyszedł na zewnątrz. Nakarmił Appę i razem z Katarą byli już gotowi do drogi. Pożegnali się z przyjaciółmi i Appa wzniósł się w powietrze.

- Dowiesz się prawdy, przyjacielu…- mówił do siebie starzec, patrząc na bizona, znikającego za białymi kłębami chmur. Aang kierował zwierzęciem, lecz nie mógł się skupić. Myślał cały czas o rodzicach..Katara objęła go z tyłu i mocno się do niego przytuliła.

- Wszystko będzie dobrze, kochanie. Jestem tu i pomogę ci dowiedzieć się prawdy..