Powrót

Czesć:) Przepraszam Was, że tak długo nie było opowiadania, ale pisałam cały czas. Znam już dokładną datę premiery emisji księgi III Legend Korry, która odbędzie się 1 sierpnia, lecz za granicą.
Zapraszam do czytania :)

***

  Wielki, puszysty bizon wznosił się ponad chmurami. Popychał go lekki wiatr. Appą kierowała Katara, która od dwóch dni nie spała, ani nie jadła. Skupiła się tylko na tym, aby lecieć po pomoc dla Aanga. Była cała obolała i przemęczona, lecz nie poddawała się. Przezwyciężała głód i zmęczenie. Dzieliły ją zaledwie 2 godziny od Omashu.

  Aang się nie poddawał. Walczył z wojownikami Yuen za jego przyjaciół. Nie chciał, żeby im się coś stało… mógł nawet poświęcić swoje życie, aby oni i Katara byli bezpieczni.

-„Kataro..kocham cię.”- pomyślał chłopak i wszedł w stan Avatara.  Jego tatuaże zaczęły się świecić. Zebrał w sobie całą moc poprzednich Avatarów.. był z nimi połączony. Nie kontrolował się, był w stanie zabić wszystkich wojowników, ale to nie było zgodne z tym, czego nauczyli go mnisi. Okrążył wojowników wielkim murem zrobionym z ziemi. Chciał im odebrać magie, aby nie mogli już krzywdzić innych ludzi. Nagle na niebie zauważył smoka Roko, Fang’a. Na nim siedział poprzednik Aanga, który kazał mu wsiąść na zwierzę.

- Aang, wezwałem cię do Świata Duchów, aby ci powiedzieć, że..- głos Roko się urwał, nie wiedział, jak to powiedzieć mnichowi. Aang patrząc błagająco na poprzedniego Avatara był pełen obaw.

- Musisz czym prędzej udać się do Południowego Plemienia Wody, Aang. Szykuje się wojna, musisz to powstrzymać!

-Ale Roko.. jaka wojna?! O czym ty mówisz?!- mnich był rozgniewany i najchętniej nie słuchałby swojego poprzednika, ale serce nakazywało mu inaczej.

- Powodzenia Aang, uda ci się. Jestem z tobą..- to mówiąc Roko zniknął, a Aang wrócił do swojego ciała. Widząc, że wojownicy są uwięzieni i nie uciekną, wziął lotnię i wzniósł się w powietrze..

***

  Katara doleciała do Omashu. Była cała rozdrażniona, a z jej policzków spływały ciągle łzy. Nie mogła uwierzyć, że była taka głupia i zostawiła Aanga samego, ale wiedziała, że jej ukochany się nie podda. Czuła, że Aang jest przy niej. Poczuła ulgę, gdy zobaczyła swojego brata i resztę przyjaciół.

- Sokka! Toph!- krzyczała uradowana dziewczyna schodząc z bizona, biegnąc do przyjaciół. Po wspólnym przytuleniu, Katara musiała nabrać oddechu. Sokka zaprowadził swoją siostrę do domu, widząc, że jest przemęczona, głodna i rozdrażniona.  Kazał usiąść Katarze przy stole, a on sam przygotował dla niej herbatę.

- Co się stało? Gdzie jest Dzwoniące Paluszki?- mówiła Toph z uśmiechem na twarzy. Jednak Katarze nie było do śmiechu. Wpatrywała się w rozbawioną przyjaciółkę. Brat podał dziewczynie herbatę z różowego jaśminu.

- Zaatakowali nas wojownicy Yuen… Aang został, aby z nimi walczyć. Argh.. nie mogę uwierzyć, że zostawiłam go tam samego!- Katara była zła sama na siebie. Podkuliła nogi i schowała swoją czerwoną twarz od wypieków w kolana. Sokka usiadł obok niej i przytulił do siebie.

- Nie martw się, Aang nigdy się nie podda. Jest Avatarem i na pewno da sobie radę.

- Uczył się od najlepszych! Dzwoniące Paluszki da sobie radę!- rzekła Toph, próbując pocieszyć zrozpaczoną przyjaciółkę.

  Nastał wieczór. Katara siedziała na dworze, wpatrując się w niebo. Po jej myślach krążył wszystkie chwile z Aangiem. A jednak go zostawiła..jak mogła to zrobić. Miała wyrzuty sumienia i wiedziała, że to będzie jej wina, jeśli chłopakowi się coś stanie. Z jej oczu nie przestawały lecieć łzy. Sokka zauważył dziewczynę, wziął koc, okrył nim swoją siostrę i wrócił do środka. Wiedział, że Katara musi zostać teraz sama. Żadne pocieszania jej nie pomogą. Znał ją bardzo dobrze, w końcu Katara była jego kochaną, młodszą siostrą. Musiał się nią opiekować.

  Była noc, gdy wszyscy spali już od kilku godzin, lecz dziewczyna siedziała ciągle na dworze. Wiedziała, że Aang wróci. Appa podszedł do niej, lekkim i wielkim językiem obślinił ją całą. Uśmiechnęła się, pogłaskała puszystego bizona i wpatrywała się dalej w niebo. Nagle zauważyła na niebie ptaka, który wydawał się trochę dziwny.

- Nie..to nie ptak..Aang!- dziewczyna wstała i zrzuciła z siebie koc. Mnich widząc dziewczynę lekkim ruchem pokierował się na ziemię. Katara podbiegła do mnicha i rzuciła mu się w ramiona. Z jej oczu lały się łzy szczęścia. Już nigdy go nie zostawi…. Będzie zawsze przy nim. Była szczęśliwa, a jej serce biło tak mocno z miłości do Aanga. Mnich objął ją obiema rękoma w pasie. Dziewczyna wpatrywała się w jego szarawe oczy..Aang otarł jej łzy, przybliżył ją do siebie i delikatnie pocałował Katarę. Byli przytuleni do siebie, a ich czoła stykały się.

- Nigdy już cię nie zostawię..przyrzekam.- Katara wtuliła głowę w szaty mnicha. Czuła się bezpiecznie.  Aang wziął ją na ręce, widząc, że dziewczyna jest wyczerpana. Zaniósł ją do ich sypialni, położył na łóżku i nakrył kołdrą. Położył się koło niej, złapał ją delikatnie za rękę.

- Kocham cię.- uśmiechnął się i odpłynęli w spokojny sen. Katara wtuliła się w Aanga.

  Nazajutrz wszyscy byli już na nogach i przygotowywali śniadanie. Aang i Katara jeszcze spali. Słońce świeciło coraz jaśniej i stawało się coraz bardziej gorąco. W końcu było to lato. Suki i Sokka krzątali się po pokoju, a Vanick opowiadał Toph opowieści o magach Ziemi. Aang otworzył oczy i spojrzał na śpiąca koło jego boku Katarę. Próbował wstać, jednak dziewczyna była wtulona w niego. W końcu obudziła się. Spojrzała w jego oczy. Aang lekko się uśmiechnął. Wstał i zaczął się ubierać. Katara zrobiła to samo. Weszli do pokoju, gdzie byli wszyscy. Zamarła cisza. Wszyscy wpatrywali się w Aanga. Po chwili odzyskali świadomość i wszyscy przytulili się do mnicha.

- Aang, bracie, wróciłeś!- rzekł uradowany Sokka. Aang wziął Katarę za ręke i oboje usiedli przy stole. Chłopak opowiedział wszystkim co się stało. Jednak miał też złe wiadomości. Nie chciał ich martwić, a tym bardziej Katarę i Sokkę. Bał się ich reakcji, ale nie mógł tego skrywać.

- Musimy jutro lecieć na Biegun Południowy.

- Po co mamy tam lecieć?- spytał się zaskoczony Sokka. Widział, że jego przyjaciel jest zdenerwowany i przestraszony.

- Gdy byłem w Świecie Duchów, Roko ostrzegł mnie przed..

- Przed czym? Powiedz Aang.- dziewczyna dotknęła delikatnie policzka chłopaka.

- Przed..wojną pomiędzy Biegunami…