Chapter 16: Światłość w ciemności.

Hej :> Przepraszam, że tyle musieliście czekać na rozdział, lecz były święta, przygotowywania itp. :)
JEŻELI JESZCZE NIE CZYTALIŚCIE POSTU O 5 PIERWSZYCH STRONACH THE RIFT PART 2, TO ZAPRASZAM KLIK :)
Nie jestem w stanie wam powiedzieć, kiedy dodam następny, ponieważ jeszcze jutro mam wolne, lecz niestety mam próbę i nie będę mogła dodać:) Postaram się dodać w poniedziałek :>
Bez dłuższego wstępu, zapraszam na opowiadanie. :)

   Avatar odczuł, jak przez jego ciało przelatują ciarki. Otworzył oczy i próbował wstać. Minęła chwila, zanim się ocknął i porozglądał się w około. Powoli zaczęła wracać mu świadomość. Obudził się w kolorowej krainie, która wyglądała tak, jakby była namalowana pędzlem. Na świetlistym niebie nie było żadnej chmurki, a słońce oświecało całą dolinę. Zwierzęta, które wyglądały tak bezbronnie i uroczo. Aang spostrzegł się gdzie jest…. W Świecie Duchów!

  Nie wiedział, jak tu trafił, ani co robić. Mnich był bezradny. Wstał i udał się w stronę góry, która kształtem przypominała ważko królika. Na ramieniu usiadł mu jeden z nich. Aang podrapał zwierzę za uszami i poprosił futrzastego przyjaciela o pomoc. W jednej chwili stał się większy niż wcześniej. Mnich wskoczył na jego grzbiet. Ważko królik wzniósł się lekko w powietrze. Mnich obserwował przepiękne krajobrazy. Nie miał pojęcia, gdzie zwierzę go zabiera. Po chwili znaleźli się nieopodal lśniącej rzeczki, która przepływała przez mroczny las. Mnich miał doświadczenie i jego sumienie podpowiadało mu, aby nie iść na ciemną stronę Świata Duchów. Aang zauważył osobę, która siedziała nad rzeką. Postanowił podejść bliżej i spytać o pomoc. Podchodząc mnich zauważył, że nieznajomy jest ubrany w szatę mistrzów magów Powietrza. Na szyi zwisał mu drewniany naszyjnik z symbolem nomadów Powietrza, taki jaki posiadał jego nauczyciel. Nie mógł w to uwierzyć. Z oczu zaczęły mu spływać delikatne łzy. Podszedł bliżej do nieznajomego, a ten się odwrócił. Oboje wpatrywali się w siebie przez dłuższą chwilę. W końcu Aang oprzytomniał i mocno przytulił się do szaty nomada.

- Gyatso..- Aang wypowiadał jego imię, przerywając co chwilę głośnym łkaniem. Mistrz objął dwiema rękami Awatara. Po jego różowych policzkach spływały łzy radości. Aang czuł, że w końcu jego świat staje się piękniejszy. Nie mógł uwierzyć w to, co się dzieje. Usiadł naprzeciwko mistrza i nie mógł wypowiedzieć żadnego słowa. Mnich Gyatso dokładnie wpatrywał się w Awatara.

- Tęskniłem za tobą. Tyle czasu minęło.- rzekł mistrz z jego typowym uśmiechem na twarzy. – Lecz co ty tu robisz, Aang?

- Sam nie wiem. Trafiłem do Świata Duchów po tym, jak jakiś człowiek mnie zaatakował, lecz to już nie ważne.. Gyatso, nie wiem co mam powiedzieć. Chcę tu zostać.- mnich wpatrywał się w puszyste, lśniące chmurki, które płynęły po niebie, mieniącym się różnymi odcieniami błękitu.

-  Cieszę się, że w końcu po tylu latach znowu cię spotkałem.- Gyatso złożył pokłon mnichowi.- Dziękuję, że ocaliłeś świat, który błąkał się w czasie Stuletniej Wojny, Avatarze.- Mnich był zaskoczony. Poprosił swojego mistrza, aby wstał. Skąd Gyatso wiedział o tym?

- Widzę, że jesteś zdziwiony tym, że o tym wiem. Stryj Zuko mi powiedział. Pewnie jeszcze o tym ci władca Ognia nie powiedział, ale Iroh przeszedł do Świata Duchów. Jego rola w Świecie materialnym się skończyła.- Gyatso wpatrywał się w wielkie, szarawe oczy mnicha, który nie mógł uwierzyć w to, co słyszy.

- Chciałbym, abyś tu został, lecz niestety nie możesz. Masz przyjaciół, którzy na pewno się o ciebie martwią. Nie smuć się, spotkamy się jeszcze w tym świecie. A jak nie tu, to w następnym, obiecuję.- Aang nie chciał nic mówić. Wstał i postanowił pójść z Gyatsem. Wiedział, że jego mistrz nie kłamie, jednak w sercu czuł ból. Przechodzili obok wielkiej góry, nad którą panowała wieczna ciemność. Znajdowała się tam mgła Zaginionych Dusz. Mnich dużo o tym czytał, jednak nigdy tam nie był… i nie miał zamiaru. Doszli do portalu, którym mogli przechodzić ze świata materialnego ludzie oraz duchy. Aang nigdy o nim nie słyszał. Gyatso opowiedział mu, że portal ten, przeznaczony jest tylko dla ludzi, którzy są emocjonalnie powiązani z duchami. Mnich miał coraz większe wątpliwości, czy chce wrócić do swojego świata. Chciał zostać tu, ze swoim mistrzem. Tyle miał mu do opowiedzenia. Jeden krok, przejdzie przez portal i nie zobaczy już Gyats’a. Nie mógł zostawić Katary i swoich przyjaciół. Bardzo się o niego martwią, przecież obiecał swojej ukochanej, że wróci… a teraz nie dotrzymałby obietnicy. Nie mógł tego zrobić. Chociaż tak bardzo chciał zostać w Świecie Duchów, nie… nie mógł.